25 November 2021

Op deze dag is het 46 jaar geleden dat Suriname zelfstandig werd en dr. Johan H.E. Ferrier de eerste President van de nieuwe republiek werd.

Behalve laatste gouverneur en eerste president van het land was de naamgever van onze stichting, evenals zijn echtgenote EdméVas, een onderwijzer in hart en nieren. Welke functies zij ook bekleedden, centraal stond altijd het onwrikbare geloof in onderwijs, informatie en cultuur, als bron van ontwikkeling.

Maar behalve dat was Johan Ferrier ook een meester-verteller van Anansi-tori's, de fabels van de Spin Anansi die met de tot slaaf gemaakten uit Afrika meekwamen naar Suriname en breder, het Caraïbisch gebied. Hoewel Anansi-tori's verteld en niet geschreven moeten worden, is het vorig jaar bij Querido geheel vernieuwd uitgeven “Grote Anansi Boek”van Johan Ferrier met illustraties van Noni Lichtveld, een groot succes.

En juist deze maand kwam de Nationale Opera en Ballet met de Opera: “Hoe Anansi the stories of the world bevrijdde ”. Dat was ook een succes.
Deze opera trok een heel divers publiek: alle leeftijden en tal van culturele achtergronden zaten in de zaal, maar ook op de planken was een brede diversiteit te zien: mensen, kleding, instrumenten en dansstijlen. Maar het was en bleef een opera. De voorstelling was en bleef één geheel, waarbij de diverse elementen elkaar versteken. Ook de taal bestaat uit een mengeling van Nederlands, Engels en Surinaams. En ook deze mengeling leidde tot een krachtige boodschap.

Had Johan Ferrier in de zaal in de Stopera gezeten, dan zou hij zeker heel gelukkig geweest zijn met deze vertolking van een mooie Anansi tori.

Ongeveer dat wat er vertoond werd, was wellicht het beeld dat hij voor ogen had en waar hij naar streefde, als onderwijzer in Suriname en toen hij, op 25 november 1975, de eerste president werd. Een land waar de meerwaarde zit in de diversiteit van de bevolking, die ieder vanuit eigenheid en respect voor de medemens, het beste uit zichzelf en het land haalt. Dat ongekend rijke land is, gezegend met bodemschatten en een unieke bevolking met wortels verspreid over alle continenten.

Dat was het fundament van zijn geloof in een welvarend Suriname, dat welzijn biedt aan alle Surinamers.

Zoals we weten, is dat beeld waar hij naar streefde ook nu, na 46 jaar, nog geen werkelijkheid geworden. Ook nu is er veel werk aan de winkel.
Voor veel Surinamers is er absoluut geen sprake van welvaart en vertrouwen in elkaar en de politiek is vaak ook ver te zoeken.

Maar tegelijkertijd zijn er zoveel mensen die, hoe kleinschalig ook, net als Johan Ferrier geloven in dat beeld, dat visioen van een welvarend Suriname, waar de rijkdommen van het land eerlijk verdeeld worden en welzijn meer is dan welvaart alleen.
Mensen die ervan overtuigd zijn dat dat wat de Opera laat zien werkelijkheid zal worden: samenwerken aan een gemeenschappelijk doel waarin iedereen haar of zijn eigen unieke bijdrage heeft. Uit blijven gaan van eigen kracht, eigen kennen en kunnen en koersvast blijven in de overtuiging dat eens, dat rijke land de welvaart zal brengen die iedere Surinamer verdient.

Deze mensen, die de visie van Johan Ferrier levend houden, ook na 46 jaar, steunen wij als Stichting Johan Ferrier Fonds graag. Mensen die het verschil maken, juist op kleine schaal en die vol vertrouwen, in eigen capaciteit én in de medemens, bouwen aan de toekomst.

Over hun projecten en programma's en over ons werk kunt alle informatie vinden op onze website.

Maar nu eerst: Wan Swiet Srefidensie!

Ook na 46 jaar gaan we voort, met vertrouwen, op de ingeslagen weg van zelfstandigheid.

Namens het bestuur van de Stichting Johan Ferrier Fonds,
Kathleen Ferrier